Antwoorden op veelgestelde vragen van doodsbange newbie-assistenten in de stadscarrier - het aanstaande interview

Wikimedia Commons

Dr. Mel is binnen

Mijn CCA-gerelateerde artikelen hebben honderden reacties opgeleverd en ik doe mijn best om ze allemaal te beantwoorden. Meestal gebruiken de belaagde, zwaar gestreste, volkomen uitgeputte City Carrier Assistants mijn commentaargedeelte om te luchten over de stress en moeilijkheden die ze tegenkomen bij het ontwijken van hooivorken in Postal Hell. In deze gevallen is het mijn taak om voor een gezellige therapeutenbank te zorgen en dan, terwijl ik in de marge van het schrijfblok van mijn therapeut krabbelt, net te doen alsof ik luistert, sympathiseer en soms een paar bemoedigende, rustgevende en hopelijk nuttige opmerkingen maak.

In andere gevallen stellen CCA's mij vragen die ver boven mijn salaris liggen. Ik pretendeer niet een vakbondscontract- of postbeleidsexpert te zijn, dus ik verwijs ze naar een bron die veel competenter is in deze gecompliceerde zaken dan ikzelf.

Dan zijn er die situaties waarin onze dierbare post-nieuwelingen vragen stellen die ik met mijn eigen kennis en ervaring kan beantwoorden, of op zijn minst een intelligente gok kan doen. Maar soms komen de vragen zo snel op me af dat ik me een mechanische eend voel in een schietbaan voor carnaval.

Dat was vorige week het geval, toen een toekomstige CCA genaamd Josh een verwoed smeekbede om hulp afvuurde dat veel te veel informatie was om te reageren met mijn dikke vingers op een klein telefoonscherm. Dus in plaats van mijn cijfers te verslijten en mijn visie weg te drukken op kleine telefoonbrieven, besloot ik achter de computer te gaan zitten en een artikel te schrijven.

Dit is het resultaat. Hier heb je antwoorden op de vragen van een doodsbange CCA die de komende week een aanstaande sollicitatiegesprek heeft. Aangezien er altijd CCA's zijn die mij aandringen op antwoorden op vragen over allerlei postonderwerpen, zal ik dit misschien een vast onderdeel maken, een soort Dear Abby voor verloren, van liefde beroofde brievenbussen.

Ik zou het op prijs stellen als andere briefdragers van alle rangen me zouden kunnen helpen. Als ik nieuwe CCA's train, zeggen de vaste klanten in mijn kantoor me altijd dat ik ze dit, dat en zoiets moet leren. Mijn antwoord is dat er een dorp nodig is om een ​​kind groot te brengen, dus als er iets is waarvan je denkt dat ze het echt moeten weten, VERTEL JE HET HEN . Dit artikel werkt volgens hetzelfde principe. Het is een interactief medium, dus als je de hiaten in mijn antwoorden wilt opvullen, schrijf ze dan in de comments hieronder.

Josh's vragen

Zal ik op zondag werken?

Werkt de paus op zondag? Ja Josh, en als nieuwe CCA werk jij ook op zondag. Amazon heeft een liefdesovereenkomst met de postdienst en ik geloof dat andere bedrijven zoals Wal Mart zich bij het feest willen aansluiten, of dat al hebben gedaan. Ik verwijs naar het ritueel voor pakketbezorging op zondagochtend als CCA-kerk. Op zaterdag hangen ze in mijn kantoor naast de tijdklok een schema met welke pakketroutes door welke CCA's worden gereden. Ik noem dit het kerkbulletin van de CCA. Als toegewijde parochiaan van Saint Mattress is dit zo dicht mogelijk bij deze zonsopgangdiensten. Ik heb niet persoonlijk deelgenomen aan de volgorde van de mis.

Er zijn een paar kanttekeningen die ik hieraan zal toevoegen die de parvenu CCA een beetje hoop kunnen geven. In mijn district werken CCA's tenminste niet op zondag totdat ze de proeftijd hebben doorstaan. Op basis van wat ik heb waargenomen, zijn de junior CCA's ook de gebruikelijke zondagochtendploeg, dus als je eenmaal een beetje anciënniteit hebt, hoef je, Josh, dit misschien niet meer te doen. MISSCHIEN NIET.

Daarom, als je een van die CCA's bent die gelooft dat de sabbat een rustdag is, kun je dat maar beter uit je hoofd halen en post-paganisme gaan beoefenen. Haal nu uw gebed uit de weg, nu u er nog tijd voor heeft.

usps.com

Inbegrepen maar niet beperkt tot

Je volgende vraag, Josh, is of je " een absurd aantal routes " gaat werken . Ik schreef een tijdje geleden een artikel over dit onderwerp genaamd Have Satchel, Will Travel. Je zou kunnen denken dat ik absoluut de eigenaar ben van dat onderwerp, er is een ernstig tekort aan postbloggers zoals ik op internet, maar op Google moet je eigenlijk naar pagina twee gaan, waar het de titel Have Satchel Will Travel - The Daily Life of a draagt. Assistent postbode. De reden waarom ik het artikel hier naar voren breng, is dat je tas je nieuwe leven wordt Josh, je nieuwe vrouw. Je zult er als één wezen onafscheidelijk van zijn, verbonden op de heup. Het volgende is een citaat uit het artikel:

Houd je tas altijd bij je, Josh, want het station waar je morgen naartoe gaat, heeft misschien geen reserveonderdelen.

Als u echter bekwaam wordt in deze baan en uw supervisors u beginnen te vertrouwen, sturen ze die CCA-slak die altijd twee klikken voor de slag terugkomt naar kantoor wanneer ze een telefoontje krijgen van de gebiedsmanager die om hulp vraagt. middernacht, en laat je blijven. Wees dus een betrouwbare CCA, maar overdrijf het niet.

Mijn antwoord op je vraag over helse, zevendaagse weken varieert van stad tot stad, van wat ik heb ontdekt door horrorverhalen op Facebook te lezen. In mijn stad krijgen CCA's regelmatig vrije dagen, maar dit is misschien niet het geval waar jij woont. In beide gevallen komen de feestdagen eraan en geloof het of niet, dit is de drukste tijd van het jaar voor de postdienst. Daarom is het hoogstwaarschijnlijk dat jij, Josh, gedurende de komende drie maanden helse zevendaagse weken zult werken. Ja Josh, er is een kerstman, en zijn naam is Josh.

Postcardy

Kunt u nee zeggen?

Wikipedia vertelt ons dat ' Just Say No ' een reclamecampagne was die deel uitmaakte van de Amerikaanse 'War on Drugs', die in de jaren tachtig en begin jaren negentig veel voorkwam, om kinderen te ontmoedigen zich in te laten met illegaal recreatief drugsgebruik… '' Dezelfde slogan doet dat zijn echter niet van toepassing op postdiensten, vooral tijdens je proeftijd, Josh, wanneer ze je kunnen en zullen ontslaan omdat je gewoonlijk dit vervelende woord van twee letters loslaat.

Alle voorbeelden van intimidatietactieken tegen leidinggevenden zijn afkomstig van vaste klanten die het contract kennen en brandveilig zijn. Als jonge CCA, Josh, moet je jezelf nog steeds kleden in een brandvertragend postuniform. Mijn beste advies is om te doen wat ze je vertellen, tenzij het onveilig, immoreel, onethisch of onmogelijk is. Als het onmogelijk is, doe dan alsof je het toch doet, en bel dan op het door je station aangegeven tijdstip om te zeggen dat je te laat komt. In plaats van gewoon nee zeggen, is er nog een andere populaire CCA-slogan die je constante mantra zou moeten zijn. Dit is CYA, wat betekent dat je je glanzende, glow in the dark CCA-kont bedekt voordat ze ertegen kunnen trappen.

Als je dat telefoontje van vijf uur 's ochtends krijgt, is mijn advies om gewoon ja te zeggen. Als je niet wilt werken, waarom heb je je dan eigenlijk aangemeld voor dit optreden? Onthoud dat uw supervisor vandaag misschien wanhopig op zoek is naar uw diensten, maar dat morgen alle routes kunnen worden afgelegd, wat betekent dat er geen werk voor u is. Profiteer van de uren die ze aanbieden, want ze zijn niet noodzakelijk constant.

Maak je geen zorgen, Josh. Als je eenmaal regelmatig bent, kun je een houding aannemen.

Je vraagt ​​in deze paragraaf ook of je een vast schema gaat hebben of gedwongen wordt om een ​​absurd aantal routes te vervoeren. Dat laatste is in het begin waarschijnlijk dichter bij de waarheid. CCA's hebben een absurd aantal routes, vaak elke dag een andere route, in een ander station. Ze vervoeren zelfs stukjes en beetjes van verschillende routes op dezelfde dag en worden vervolgens naar een ander station gestuurd om nog meer stukjes en beetjes te vervoeren. Het goede nieuws is dat CCA's mogen kiezen voor routes die tijdelijk leeg staan ​​omdat de reguliere briefvervoerder op vakantie of uit met een blessure. Omdat je onderaan de anciënniteitslijst staat, Josh, zul je waarschijnlijk niet veel van deze opties worden beloond, maar naarmate je snel hoger in de lijst komt, zul je merken dat je werkdag steeds stabieler en voorspelbaarder wordt.

Wikimedia Commons

Eventuele tips voor het interview?

Dit was je eerste vraag, Josh, maar ik besloot het voor het laatst te bewaren, want voordat je daadwerkelijk de vernedering en tegenslagen gaat ondergaan die het leven van CCA met zich meebrengt, moet je de hindernis voor het interview wegnemen.

Houd er rekening mee dat het 23 jaar geleden is dat ik een sollicitatiegesprek heb gevoerd voor briefbezorger, maar sollicitatiegesprekken zijn sollicitatiegesprekken, waar je ze ook afneemt, en ik ben er vrij zeker van dat de wervingsmanagers van de post dezelfde steriele, ongeïnspireerde sollicitatierichtlijnen volgen als de meeste grote bedrijven. Ze spreken allemaal dezelfde algemene interviewtaal, dus misschien wil je eerst de "sollicitatietips" in het algemeen onderzoeken voordat je naar binnen gaat.

Een van deze tips is dat wanneer de interviewer zegt: "Heb je nog vragen?", Vraag er dan een paar om hardop te huilen. Interviewers worden moe van het praten de hele dag en willen hun stembanden graag een pauze geven door u een tijdje te horen wandelen. Goede vragen duiden op een vonkje intelligentie van de kant van de geïnterviewde. Managers van postbedrijven zijn op zoek naar zo'n vonk. Geen vlam, let wel, ze zien een vlam van intelligentie en willen die meteen uitroeien, dus beperk je tot een vonk.

Alle vragen die je in je opmerking stelt, zijn goede vragen voor een interviewer, Josh. Het zijn legitieme zorgen die potentiële werknemers moeten hebben beantwoord voordat ze kunnen accepteren. De interviewer begrijpt dat omdat hij of zij ook een gezin heeft, een woon-werkverkeer en soms een leven. De truc is om een ​​manier te vinden om deze vragen te stellen zonder zeurend te klinken.

Ik zal nu een paar post-relevante kanttekeningen toevoegen aan deze interviewtips.

Post-interviewers, waarschijnlijk zoals interviewers overal, raken verstrikt in bepaalde door het bedrijf goedgekeurde formulieren en procedures die strikt worden gevolgd, vaak tot het punt van waanzin. Met name op het postkantoor ziet het management graag dat vragen worden behandeld in het zogenaamde STAR-formaat, dat als volgt is:

S - SITUATIE. Met welke situatie werd u geconfronteerd?

T - TAAK. Wat was de taak die u moest doen om de situatie op te lossen?

A - ACTIE. Welke acties heeft u ondernomen om die taak uit te voeren?

R - RESULTATEN. Wat was het resultaat van uw acties?

In bijna elk interview waaraan ik heb deelgenomen, is mij een vraag gesteld in de trant van "Geef me een voorbeeld van een probleemmedewerker, of een problematische of uitdagende werksituatie, enz., En vertel me hoe je erop reageerde. "

In het geval dat uw postale interviewer een vraag als deze stelt, Josh, probeer deze dan te beantwoorden in het STAR-formaat. Het kan de interviewer laten zien dat u uw huiswerk hebt gemaakt, en het kan indruk op hem / haar maken. Wees niet zo suf om het STAR-formaat punt voor punt mondeling op te sommen, want in DIT WAS MIJN SITUATIE, DIT WAS MIJN OPDRACHT, enz. Gebruik je fantasie en laat het natuurlijk klinken. Oefen een beetje.

fnbr inc.

Bedankt Josh

Tot slot wil ik Josh bedanken voor het idee voor dit artikel. Bij het maken van mijn postgerichte blogs heb ik vaak geen ideeën meer, of dat denk ik tenminste. Je hebt me eraan herinnerd dat het postuniversum ingewikkeld ingewikkeld is, met nieuwe branden die altijd moeten worden geblust, nieuwe vragen die altijd moeten worden beantwoord.

Nogmaals bedankt en veel succes.