De lessen van een vastgoedinvesteerder uit de lockdown

Er is een oud Engels gezegde: "Het is een slechte wind die niemand goed doet." Als we naar het goede zoeken, kunnen we er meestal zelfs in een slechte situatie een vinden. We kunnen op zoek gaan naar enkele lessen die we hebben geleerd tijdens ons recente uitstapje naar huisarrest en isolatie - en er zijn een aantal dingen die we hebben geleerd en die we leren terwijl we verder gaan. Sommigen van hen veranderen het gezicht en de behoeften van de samenleving en de plaatsen waar we wonen.

Contact houden

We hebben geleerd dat er manieren zijn om in contact te blijven met mensen over het hele land en over de hele wereld zonder het comfort van ons huis of kantoor te verlaten. We kunnen elkaar zien en horen zonder drukte, verkeer, tol betalen en parkeren.

Hoewel een deel van deze technologie al jaren bij ons bestaat, hebben recente gebeurtenissen deze op de voorgrond gebracht met een aantal mooie verfijningen. Vele jaren geleden werkte ik voor een nutsbedrijf in Richmond VA en we zouden periodiek bezoeken krijgen van een faciliteit in Connecticut… onder andere. Dit zou betekenen dat een of twee mensen een dag of twee doorbrengen, reiskosten oplopen en weg zijn van hun reguliere taken.

Toen we begonnen met teleconferenties, konden we hele teams uit Virginia en Connecticut bij elkaar krijgen om veelvoorkomende situaties te bespreken - en het kostte maar een uur of twee van onze dag, zonder reistijd of kosten. Zoom en soortgelijke producten hebben ons deze mogelijkheid op steroïden gegeven. De verliezen in de transport- en ziekenhuisbranche zijn winsten voor software- en hardwareleveranciers geworden.

Dit is niet alleen een bedrijfswinst, maar veel groepen vastgoedbeleggers hebben online vergaderd toen persoonlijke bijeenkomsten verboden waren. Wat misschien bedoeld was als een wegversperring, werd gewoon een kleine ergernis.

Het verlaten van de kubusboerderij

Met de mogelijkheid om te communiceren, kwam de mogelijkheid om echt vanuit huis te werken zonder naar kantoor te hoeven om veel van het werk gedaan te krijgen. Voor sommigen was dit een zegen en voor sommigen was het een vloek. Voor commercieel vastgoed heeft het een afname laten zien in de behoefte aan dure kantoorruimte - en dit is een les die in de toekomst zal worden meegenomen.

Het heeft ook de behoefte om in de buurt van de stedelijke zakencentra te wonen verminderd en heeft geresulteerd in een hogere leegstand in deze gebieden. Ik heb eens verschillende mensen gekend die, vanwege de vastgoedprijzen en de kwaliteit van leven, in het oosten van Pennsylvania woonden en op Rt 80 helemaal door New Jersey naar hun baan in New York City reden. Voor mij was dit waanzin, maar het was hun keuze. Tegenwoordig is dat soort dingen niet langer nodig.

Zelfredzamer worden

Aangezien veel van de plaatsen die ons leven aangenamer of draaglijker maakten, door onze meerderen als niet-essentieel werden beschouwd, hebben we andere manieren gevonden om in onze behoeften te voorzien. We gingen bijvoorbeeld vaak uit eten, maar een tijdlang was dineren verboden. Dit bood de mogelijkheid voor maaltijdbezorgdiensten die er voorheen niet waren en die tot op zekere hoogte in de toekomst zullen doorgaan.

Gelukkig voor degenen onder ons die in een vrije staat leven, is deze activiteit maanden geleden hersteld… en in sommige opzichten is het aangenamer omdat de restaurants niet zo druk zijn, zowel bij decreet als omdat veel mensen zich nog steeds verstoppen uit angst voor de pest.

Ik heb gelezen dat veel mensen hun lidmaatschap van een sportschool hebben opgegeven - op plaatsen waar ze beschikbaar zijn. Ik zie dat sportschooleigenaren in veel van de sterk gecontroleerde staten vechten voor het vermogen om gewoon hun bedrijf te hervatten. We zullen zien hoeveel er nog over zijn als het stof is verdwenen.

Voor mezelf, voorafgaand aan de lockdown, zou ik er drie dagen per week zijn. Toen ze stopten, vond ik, zoals velen, manieren om thuis te sporten. Toen ze eindelijk het groene licht kregen om verder te gaan, ging ik er een keer heen om de temperatuur te controleren en de apparatuur voor en na elk gebruik schoon te vegen. Maar de tweede keer dat ik de parkeerplaats opreed, zag ik alleen twee ServPro-vrachtwagens en arbeiders die hun apparatuur uitlaadden. Iemand had het virus het gebouw binnengeslopen, of is het stiekem, en het moest worden uitgeroeid.

Ik ging naar huis en terug naar mijn eigen routine en ben sindsdien niet meer terug geweest. Het lijkt erop dat ik niet de enige ben en ik moet me afvragen of zoveel vergelijkbare bedrijven levensvatbaar zijn - en wat de implicaties zijn voor het gebruik van een bepaalde commerciële ruimte.

Afbeeldingen en video's

Makelaars en investeerders zijn creatiever geworden in het kopen en verkopen van onroerend goed. Sommigen kloppen nog steeds aan de deur, maar veel mensen zijn niet blij om anderen in hun huis te laten. Dit geldt ook voor het tonen van de woningen. Ik zie enkele open huizen, maar niet veel, ook al leven we in een vrije staat. De afhankelijkheid van foto's en video's is toegenomen, samen met de verfijning van deze items. Er is echter nog steeds geen vervanging voor een persoonlijk bezoek.

Lessen met beperkingen

Hoe vaak heeft een huis er op internet gewoon geweldig uitgezien, maar in werkelijkheid gewoon vreselijk uitgevallen? Als oude fotograaf kan ik zeggen dat het niet moeilijk is om bijna alles er goed uit te laten zien door je foto's te selecteren en na de productie te bewerken. Foto's zijn geweldig voor de eerste screening, maar niet voor definitieve beslissingen. Ze laten de vijfentwintig jaar oude auto niet zien op blokken in het erf van de buren of op de sponsachtige vloeren in de badkamer.

Hoewel we elkaar kunnen zien en horen via onze laptops, geeft het ons niet zo'n goed gevoel voor de gesprekken die we voeren. Als we de persoon aan de andere kant goed kennen, is het niet zo erg. Het is echter geen perfecte vervanging voor een ontmoeting van aangezicht tot aangezicht en de indruk van de grip op een handdruk. Voorlopig is het wat we hebben en we moeten er het beste van maken, maar door het te accepteren als een “nieuw normaal” zal het alleen maar wennen aan het isolement dat het voortbrengt.

De cloudmeetings werken relatief goed in de zakelijke en organisatorische wereld, maar in de vastgoedwereld werken we samen met individuele huiseigenaren en kopers die deze communicatiemogelijkheden wellicht niet hebben. Een oplossing is om een ​​soort technologie toe te passen zoals mijn dokterspraktijk gebruikt. Hij stuurt me een link op mijn mobiele telefoon en ik geef toestemming om toegang te krijgen tot mijn camera en microfoon, zodat we elkaar kunnen zien en horen. Dit werkt redelijk goed, maar hij kan mijn temperatuur niet opnemen en controleren op bloeddruk. Nogmaals, het is beter dan niets, maar verre van ideaal.

Menselijke factor - het nieuwe normaal verwerpen

Het is niet de bedoeling dat wij als mensen geïsoleerd leven, we zijn sociale wezens. Terwijl sommigen in de medische gemeenschap klagen over verminderde infectiecijfers, negeren ze de toename van depressie en, de ultieme uitdrukking ervan, zelfmoord. Een deel hiervan is simpelweg omdat we alleen zijn met onze negatieve gedachten, die worden aangewakkerd door dagelijkse uitzendingen van televisienieuws, of door economische ondergang veroorzaakt door de sluiting van "niet-essentiële" bedrijven. Ons BBP kreeg een enorme klap door de economie te sluiten, maar de menselijke tol gaat door, ongemeten en over het algemeen niet gerapporteerd