Hoe u uw kans op publicatie vergroot

Krijg wat advies over het verbeteren van uw kansen om gepubliceerd te worden door interpersoonlijke technieken toe te passen.

Canva

Hoe ik begon met het indienen van verhalen voor publicatie

Toen ik begon met het indienen van verhalen voor publicatie, dacht ik dat ik niet in aanmerking zou komen voor een van de meer populaire en competitieve tijdschriften. Ik ging op zoek naar mogelijkheden waarvan ik dacht dat ik die kans zou maken om geaccepteerd te worden.

Ten eerste las ik een heleboel verhalen in tijdschriften, op websites en veel die ik zelf had gepubliceerd. Ik besloot een extreem ruwe schatting te maken van waar ik viel in termen van de kracht van mijn verhalen. Ik dacht dat het niet helemaal onmogelijk was dat ik in het midden zat met ongeveer de helft van de verhalen die waren ingediend bij tijdschriften die inzendingen van nieuwe schrijvers als beter beschouwden dan wat ik schreef en 50 procent zwakker dan mijn verhalen.

Ik keek toen naar de acceptatiestatistieken om tijdschriften te vinden die 50 procent van de ingediende verhalen accepteerden. Ik dacht dat een afwijzingspercentage van 50 procent behoorlijk hoog was en dat ik een goede kans zou hebben om al die tijdschriften te accepteren. Als ik terugkijk op hoe naïef ik was, moet ik lachen.

De acceptatiestatistieken waren formidabeler dan ik had verwacht

De statistieken waren duidelijk veel formidabeler dan ik had verwacht. Niet ongebruikelijk, ik vond cijfers zoals het aantal inzendingen per jaar van 3000 met een acceptatiegraad van 0,01 procent. Met andere woorden, van de 3000 inzendingen per jaar werden er maar liefst 30 geaccepteerd? Ik ontdekte al snel dat inzendingen voor tijdschriften die als goede keuzes werden beschouwd voor niet-gepubliceerde en opkomende schrijvers om zich in te dienen, ergens tussen de 5 procent en 10 procent acceptatiegraad hadden, waarbij iemand eigenlijk 25 procent van de inzendingen accepteerde die ze per jaar ontvingen. Mijn hart zonk.

Ik was echter niet van plan om mijn droom om schrijver te worden op te geven, en dus werd ik vastbesloten om een ​​andere manier te bedenken om tijdschriften te bepalen waar ik mijn werk kon indienen en waar ik in aanmerking kon komen en zelfs een kans had om geaccepteerd te worden. Omdat ik dacht dat gloednieuwe publicaties misschien een lager aantal inzendingen hebben omdat veel schrijvers er misschien nog niet van hadden gehoord, zocht ik naar tijdschriften die hun eerste nummer publiceerden. Ik vind dit nog steeds een goed idee, en uiteindelijk heeft het niet alleen geleid tot mijn eerste publicatie, maar ook tot mijn eerste betaalde publicatie. Maar het betekende een andere boeg.

Publiceren is niet eenvoudig.

Geef geen korting op het persoonlijke wanneer u probeert te worden gepubliceerd

Ik kwam een ​​dagboek tegen met de naam Weirdbook Magazine. Het telefoontje zei dat het tijdschrift terugkeerde na een onderbreking van 17 jaar en dat het de eerste uitgave sinds 1997 zou zijn. Ik dacht dat de kans groot was dat niet zoveel schrijvers de aankondiging zouden tegenkomen en dat ik dus een beter dan gemiddeld kans om binnen te komen. Omdat ik net klaar was met een les in het schrijven van rare fictie, had ik de mentaliteit om in dat genre te schrijven en creëerde ik een kort verhaal dat ik de komende week best wel leuk vond. Ik stuurde het weg en omdat ik onder de indruk was van de geschiedenis van het tijdschrift, probeerde ik te bedenken hoe ik mijn kansen om geaccepteerd te worden kon verbeteren.

De redacteur was buitengewoon benaderbaar en werkte regelmatig de informatie en de status van de editie bij op Facebook en de blog van het tijdschrift. Ik besloot dat als ik meer kon worden dan alleen een naamregel op een van de ingediende verhalen, het misschien zou kunnen helpen. Het kan tenminste geen kwaad.

Ik hield contact

Ik hielp met publiciteit, vond manieren om te helpen bij online marketing en bleef gewoon in contact, positief reageerde op nieuws over de editie en het tijdschrift. Toen hij de blog bijwerkte om de lezers te informeren dat hij tegen de tijd dat de inzendingen werden gesloten, meer dan 500 verhalen had, dacht ik dat mijn eerste indruk was dat omdat het een tijdschrift was dat in 17 jaar niet was gepubliceerd, er minder inzendingen zouden zijn ver weg en ik had geen kans op acceptatie. Ik bleef doen wat ik kon om toch te helpen en hield contact.

Toen de reactie op mijn verhaal kwam, zei de redacteur dat hoewel het niet werd geaccepteerd voor de eerste nieuwe editie, het dichtbij was gekomen en op de shortlist stond. Hij vroeg toen of ik hem zou toestaan ​​het vast te houden alsof de editie het goed genoeg deed om een ​​nieuwe editie te betalen waarvan hij zou willen dat deze voor die editie in aanmerking komt. Natuurlijk zei ik ja, ondanks dat het betekende dat ik nog een aantal maanden moest wachten om erachter te komen of de editie een kans was of niet, en zo ja, of mijn verhaal die zou halen. Dit gaf me ook meer tijd om met de redacteur te communiceren.

Geduld werd beloond

Zoals later bleek, ging het tijdschrift door naar een andere editie (en is het in de jaren daarna blijven publiceren). Ondanks evenveel inzendingen voor die ene, ontdekte ik dat mijn verhaal werd geaccepteerd en had ik mijn eerste betaalde publicatie. Ik kan niet met zekerheid zeggen of, en in hoeverre mijn interactie en bereidheid om het tijdschrift te helpen zijn eerste nieuwe editie van de grond te krijgen, van invloed waren op de beslissing om mijn verhaal te accepteren. Ik kan echter niet geloven dat mezelf meer dan alleen een naam op papier maken, absoluut geen effect heeft gehad, gezien het aantal ingezonden en uiteindelijk geselecteerde verhalen.

Er zijn veel manieren waarop u uzelf nuttig kunt maken wanneer u probeert te breken met schrijven.

Wees vriendelijk en maak uzelf nuttig

Wanneer je probeert in te breken met schrijven en je werk gepubliceerd krijgt, komt het er uiteindelijk op neer dat er veel andere factoren zijn dan puur talent die van invloed zijn op de acceptatie van je verhaal. Als je een nieuw tijdschrift tegenkomt of een tijdschrift dat al een tijdje niet meer is gepubliceerd maar een comeback maakt, neem dan contact op met de redacteur. Vertel hen dat u onder de indruk bent van het tijdschrift en dat u een verhaal heeft ingediend, maar of het al dan niet wordt geaccepteerd dat u graag betrokken wilt raken bij de publicatie.

Hulp aanbieden

Zorg ervoor dat u enige bekendheid heeft met het tijdschrift als het eerder is gepubliceerd of als u niet weet wat de redacteur van plan is met de nieuwe publicatie. Vraag of er iets is waarmee u misschien kunt helpen. Vaak komt de redacteur terug en zegt dat ze niets specifieks kunnen bedenken, maar vraagt ​​dan of je ideeën hebt. Zoek indien mogelijk iets om aan te bieden:

• Kun je het op de een of andere manier publiceren?
• Hebben ze beoordelingen nodig en zo ja, kent u iemand die naamsbekendheid zou hebben die u kunt vragen?
• Als ze de onderneming crowdfunding verlenen, kun je dat dan publiceren op een manier die zelfs maar een of twee supporters krijgt?

Nogmaals, blijf in contact

Zelfs als je verhaal die keer niet wordt geaccepteerd, blijf dan in contact met de redacteur en blijf vragen naar manieren om jezelf nuttig voor hen te maken. Dit maakt het waarschijnlijker dat uw verhaal de volgende keer meer aandacht en een betere recensie krijgt (bij gelijke behandeling).

Acceptatie van een verhaal is niet geheel objectief

Als redacteur kan ik je vertellen dat er vaak veel meer goede verhalen worden ingezonden dan we mogelijk kunnen accepteren. Factoren zoals de mate waarin het verhaal aansluit bij het thema van de oproep en of er te veel verhalen zijn over een bepaald aspect van de thema-invloed die worden geaccepteerd. Maar toch zijn er nog altijd veel meer geweldige verhalen dan geaccepteerd kunnen worden en velen eindigen vaak met dezelfde rangorde.

Als het erop aankomt, wat van invloed is op welke van deze verhalen wordt geaccepteerd, is niet altijd iets geheel objectiefs. Of we nu van de auteur hebben gehoord, of en waar ze zijn gepubliceerd en ja, zelfs de mate waarin de auteur heeft meegewogen op onze Facebook-pagina of in contact is geweest met een van de redacteuren, kan net genoeg goodwill zijn om een ​​fooi te geven een verhaal iets over de finishlijn.

© 2017 Natalie Frank